به گزارش مشرق، حسین مسعودنیا در روزنامه اصلاح طلب اعتماد نوشته است: حفظ ارتباط با طالبان به چند دلیل بهتر از قطع ارتباط با آنها است:

١. در دوران تحریم بازار افغانستان یکی از بازارهای اصلی صادرات ایران است.

٢. حضور در تحولات افغانستان و ارتباط با طالبان می‌تواند اهرمی برای کنترل رفتار آنها در قبال شیعیان و دیگر اقوام غیرپشتون باشد.

٣. حضور در صحنه سیاسی افغانستان ایران را از تحولات این کشور آگاه و سیاستگذاران جمهوری اسلامی ایران را قادر به تصمیم‌گیری براساس تحولات جهت ممانعت از تبدیل این کشور به کانون بحران علیه ایران خواهد کرد.

۴. وابستگی شرق ایران، استان سیستان‌وبلوچستان، به حقابه آب رودخانه هیرمند از طریق حفظ رابطه با طالبان بهتر قابل تحقق است.

۵. ممانعت از تبدیل افغانستان به کانون تولید و صادرات مواد مخدر از طریق همکاری با طالبان بهتر امکان‌پذیر است.

۶. در داخل ایران در نواحی مرزی با افغانستان گروه‌هایی ساکنند که از نظر مذهبی به طالبان سمپاتی داشته و از تحولات این کشور استقبال کرده‌اند، لذا منافع ملی اقتضا می‌کند که ایران از طریق تنش‌زدایی منطقه‌ای مانع از رویکرد این گروه‌ها به سمت رفتار رادیکالیسم گردد.

٧. حضور در صحنه افغانستان مانع از تبدیل این کشور به حیاط‌خلوت رقبای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای ایران می‌گردد.

این روزها فریاد وامصیبتای اصلاح‌طلبان و جریان غرب‌گرا به آسمان بلند شده و بعضاً با شبیه‌سازی پنجشیر با کربلا، سیاست جمهوری اسلامی در قبال تحولات افغانستان را به باد انتقاد گرفته، خواهان مداخله ایران در امور افغانستان شده‌اند! این جریان، مدعی آن است که اکنون، پنجشیر با رهبری احمد مسعود، صحنه و منطقه واقعی مقاومت است و ایران طرفدار مقاومت؛ اگر در حامی مقاومت بودنش صداقت دارد؛ باید در کنار پنجشیری‌ها و در مقابل طالبان وارد عمل شود. یادداشت اخیر یکی از اعضای موثر فتنه ۸۸ نشانی از رنگ عوض کردن دوباره اصلاح طلبان و ورود انگیزه های سیاسی به مباحث کلان سیاست خارجی کشور دارد.